بجز زمین، ماه تنها کرهی سنگی است که بشر اطلاعات مربوط به لرزهشناسی آن را مسقیماً بررسی کرده است و همانطور که میدانید ماه یک قمر است و نه یک سیارهی خاکی. بنابراین اگر بخواهیم دربارهی سیارات خاکی صحبت کنیم باید به سراغ چهار سیارهی خاکی که در منظومهی شمسی میشناسیم برویم.
عطارد
عطارد نخستین و نزدیکترین سیاره به خورشید است. به علت نیروی جزر و مد و تشدید مداری این سیاره نسبت به خود خورشید، انتظار میرود یک سری تغییرات سطحی و درونی در این سیاره اتفاق بیافتد. دانشمندان تصور میکنند حرکات و شاید لرزههایی به دلیل وجود این نیرو به مرور زمان در این سیاره رخ داده باشد. اما دانستن اینکه آیا همین الان این اتفاقات در حال رخ دادن در این سیاره است یا خیر نیاز به بررسیهای محلی دارد. چنین ماموریتی تا به امروز برای سیارهی عطارد اتفاق نیافتاده است. اما شواهد غیرمستقیمی هم در این زمینه وجود دارد، مثلاً اگر بتوانیم به عطارد برویم و تغییرات زمینشناختی اخیر آنجا (همانند فعالیتهای آتشفشانی و زمینشناختی) را بررسی کنیم، بر اساس آن میتوانیم ادعا کنیم که در حین این تغییرات زمینشناخی احتمالاً لرزههایی هم رخ خواهد داد. اما اینکه بدانیم آیا منشاء این لرزهها از عمق سیاره است یا سطح سیاره و در کل منشاء این لرزهها چیست نیاز به بررسیهای محلی دارد. یکی از زوشهای غیرمستقیم بررسی زمین شناختی سیارات، بررسی دهانههای برخوردی بر روی سطح سیارات است.
زهره
در مورد سیارهی زهره هم همینطوراست و ما انتظار داریم در آنجا هم لرزه وجود داشته باشد اما منشاء لرزهها احتمالاً در هر سیاره متفاوت است. در مورد عطارد لرزهها شاید بیشتر تحت تاثیر تشدید مداری با خورشید به وجود بیاید. در مورد زهره نیز این علت همچنان پابرجاست ولی دلیل مهمتر آن احتمالا پلومهای مواد مذابی خواهد بود که در زیر سطح سیاره وجود دارند که وقتی بالا میآید به دلیل حرکت جریانهای مذاب شاید لرزههایی را در سطح زهره حس نماییم اما پاسخ دقیق آنرا هیچ کس نمیداند چون تا کنون هیچ سطحنشینی در زهره فرود نیامده تا بخواهد لرزهنگاری کند. البته ارسال سطحنشین به زهره در برنامههای آینده سازمان فضایی آمریکا قرار دارد و قرار است با همکاری سازمانهای فضایی کشورهای دیگر این سطحنشین را بسازند و به زهره بفرستند هر چند که هزینههای این ماموریت به خاطر حرارت زیاد و فشار بالایی که در این سیاره وجود دارد بسیار هنگفت است.
در مورد زمین خوب میدانیم که این لرزهها وجود دارد چون خودمان آنها را احساس میکنیم. دربارهی ماه هم در زمان ماموریتهای آپولو لرزهنگارهایی همراهشان بود که لرزهها را به زمین مخابره میکردند. در حالت کلی ماه، زهره و عطارد کرههای خاکی به نسب مردهتری (از منظر زمین شناختی) در مقابل زمین به شمار میآیند. جالب است بدانید دلیل این همه فعالیت زمین شناختی در کرهی زمین به وجود آب مایع در سطح و موادی نظیر گوگرد و آب در درون زمین بر می گردد که باعث تقویت حرکات زمین ساختی زمین میشود. این حرکات زمین ساختی باعث برخورد پوستهها و قاره به یکدیگر میشود که در نتیجهی آن مواد مذاب بالا میآیند و زمینهای جدید ساخته میشود یا زمینهای دیگر مدفون میشوند که این تداخل و تغییرات یکی از عوامی اصلی ایجاد لرزه در زمین است.
مریخ
دربارهی مریخ ما باور داریم که مریخ سیارهی مُردهای است یعنی درون آن سرد شده اما دقیقاً نمیدانیم داخل سیارهی مریخ چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است. بررسی این مورد هم نیازمند تحقیقات محلی و استفاده از لرزهنگارها در سطح مریخ است. آخرین ماموریتی که در اینباره تصویب شده است از طریق سازمان فضایی آمریکا برای سفر به مریخ ماموریت است که مدیر این پروژه خانم سو میکر بوده و تقریباً دو سه ماه پیش تثبیث شد و قرار است سطحنشینی به مریخ ارسال شود تا بررسیها لرزهنگاری را رویسطح مریخ انجام بدهد. این ماموریت بسیار مهم است چون با لرزهنگاری این سیاره میتوانیم اطلاعات باارزشی از مریخ به دست بیاوریم. ما دربارهی جوّ مریخ و سطح آن اطلاعات داریم ولی از درون آن بیخبریم و اطلاعات هم اکنون ما از درون آن سیاره تنها بر اساس شبیهسازیها است.
دربارهی سایر اقمار منظومهی شمسی جز ماه هم تصور میکنیم که اقمار یخی و سنگی دیگر هم ممکن است لرزههایی داشته باشند. مثلاً در مورد قمر آیو مشتری میدانیم که این قمر آتشفشان فعال دارد یعنی اگر در سطح آن قرار داشتیم احتمالاً میتوانستیم لرزههایی که حاصل فورانهای مذاب است را احساس میکنیم. بنابراین اگر بدانیم قمری سنگی است و بدانیم فاصلهی آن نسبت به سیارهاش چهقدر است و اینکه آیا تحت تاثیر گرانشی یا تشدید گرانشی هست یا نه، میتوانیم بر اساس شبیهسازیها تخمین بزنیم آیا لرزه دارند یا خیر.
در نهایت ما فقط در مورد زمین و قمر میتوانیم به طور قطعی بگوییم که این لرزهها وجود دارند. چون به صورت محلی و مستقیم آنها را بررسی و ثبت نموده ایم